Το χορευτικό σώμα συναντά τόπους και ανθρώπους επιχειρώντας μία χαρτογράφηση συναντήσεων με καλλιτέχνες, μουσικές, ήχους, χώρους κι ερεθίσματα. Εμπνευσμένο πάντα από την παράσταση «flâneuse.» και συνεχίζοντας τα ταξίδια της.
Η παράσταση «flâneuse.» είναι ένα αυτοσχεδιαστικό χορευτικό σόλο που ξεκίνησε τη διαδρομή του τον Δεκέμβριο του 2012 στην παλιά λαϊκή αγορά των Ιωαννίνων, με ήχους από την Καππαδοκία. Η πρώτη αυτή συνάντηση έγινε στο πλαίσιο ενός ολοήμερου δρώμενου που σχεδίασε η ε.μα.στο.μα. project. Η συνάντηση έγινε μεταξύ της χορεύτριας και διαφόρων καλλιτεχνών που συμμετείχαν στην εκδήλωση (ζωγράφους, γλύπτες, μουσικούς, φωτογράφους, τυπογράφους κά).
Ως δεύτερη συνάντηση η flâneuse δοκίμασε να κινηθεί στην Ορμύλια της Χαλκιδικής, συναντώντας την κιθάρα του Νικία Μαντέλη και τη στάμνα του Γιώργου Γέργου, το Πάσχα του 2013.
Η τρίτη συνάντηση πραγματοποιήθηκε στον ιδιαίτερο χώρο του εκπαιδευτικού χώρου Μπάρι-ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας και την μουσική υπόκρουση της ηλεκτρικής κιθάρας του Απόστολου Λεβεντόπουλου.
Η τέταρτη συνάντηση πραγματοποιήθηκε με το Κέντρο Μελέτης Χορού Ισιδώρας & Ραϋμόνδου Ντάνκαν στην Αθήνα, το οποίο υπήρξε και ο χώρος ζύμωσης της δουλειάς και μελέτης του κομματιού. Το κέντρο Ντάνκαν μεταμορφώθηκε φωτιστικά από τον Θωμά Οικονομάκο και γέμισε για άλλη μια φορά με τις μουσικές του Απόστολου Λεβεντόπουλου.
Η πέμπτη συνάντηση υποδέχτηκε το χειμώνα του 2014, στον ίδιο φιλόξενο χώρο του Κέντρου Ντάνκαν. Αυτή τη φορά το χορευτικό σώμα θα κινηθεί σε ένα γνώριμο χώρο αλλά με νέα μουσικά ερεθίσματα. Η χορεύτρια συναντά τον Πορτογάλο βιμπραφωνίστα Nuno Aroso, σε ήχους πορτογαλικούς, ελληνικούς και αφαιρετικούς. (Συνθέσεις από τους: Nuno Aroso, Toshio Hosokawa, Rui Rodrigues, Dimitris Andrikopoulos, Luis Antunes Pena.)
Η έκτη συνάντηση έγινε με τον τσελίστα Γιώργο Ταμιωλάκη στον εκθεσιακό χώρο Νίκος Κεσανλής της ΑΣΚΤ, στο πλαίσιο του Athensvideodancefestival 2014.
Η έβδομη συνάντηση έγινε με τον Μπάμπη Παπαδόπουλο στο θέατρο Κήπου της Θεσσαλονίκης στο πλάισιο του 13ου Φεστιβάλ χορού του σωματείου Ελλήνων χορογράφων.
“Η παράσταση είναι μία αυτοσχεδιαστική περιπλάνηση πάνω στην κίνηση την οποία το σώμα γνωρίζει κι αγαπά. Στόχος είναι η αποκάλυψη νέων δρόμων πάνω στην πρόκληση της στιγμής και η υπερίσχυση του ασυνείδητου. Ο χορευτής παλεύει διαρκώς με τον εαυτό του για να εισάγει το γνωστό, να υποδεχτεί το άγνωστο και να μεταβεί στο επόμενο. Η ροή και η παύση, το σώμα που αλλάζει, που μεταμορφώνεται, που ευχαριστιέται ή αποτυγχάνει. Ο χώρος (και ο χορός) που με περιέχει και τον περιβάλλω.”
Πωλίνα Κρεμαστά
Ο όρος flâneuse προέρχεται από το γαλλικό ουσιαστικό flâneur, που μεταφράζεται και ως «πλάνης», «περιπατητής». Ο ίδιος ο όρος προέρχεται από το γαλλικό ρήμα flâner, που σημαίνει «βολτάρω». Στην πεζογραφία και ποίηση της δεκαετίας του 1850 και του ’60, ο Baudelaire περιγράφει το περπάτημα στους δρόμους της πόλης ως μια από τις πιο συναρπαστικές περιπέτειες για την ανθρωπότητα. Έτσι, αυτό που διακρίνει τους flâneurs ως χαρακτηριστικό είναι ότι δεν έχουν κανένα πρακτικό στόχο στο μυαλό τους. Αυτό που κάνουν είναι το να κοιτούν, να παρατηρούν, να ψάχνουν. Έχουν ανοίξει τα μάτια και τα αυτιά τους στη σκηνή γύρω τους. Ανοίγουν τους εαυτούς τους προς το δρόμο, προς τη διαδρομή. «Παρατηρητή, φιλόσοφο, πλάνητα —αποκαλέστε τον όπως επιθυμείτε» λέει ο Baudelaire, αλλά ο flâneur είναι κάτι περισσότερο: «ένας ζωγράφος της περαστικής στιγμής και όλων των ιχνών αιωνιότητας που αυτή εμπνέει». Η περιπλάνηση, συμβαίνει όπου συνωστίζεται κόσμος, γιατί η περιπλάνηση μπορεί να φαίνεται ατομική, αλλά έχει δημόσιο χαρακτήρα, όπως παρατηρεί ο Walter Benjamin στο βιβλίο του για τον Μπωντλαίρ.
«Ο χορευτής μπορεί να μην κινείται στη μητρόπολη κατά τη διάρκεια της παράστασης αλλά αναζητά και διαμορφώνει τη σχέση του με το χώρο και την ίδια την κίνηση. Όπως ο πλάνης ερευνά την πόλη αλλά και τα βήματα του μέσα σε αυτή, έτσι κι ο χορευτής παρατηρεί και κινεί το σώμα. Κανείς μας δεν ξέρει αν η πόλη μας βγάζει βόλτα, η διαδρομή ή το ίδιο μας το σώμα. Ο χώρος και ο χορός γίνονται ένα. Η αέναη αναζήτηση αυτού του άλλου που κάνει το σώμα να κινείται, ο ψυχικός τόνος του τόπου και του δημιουργού συντοποθετούνται, συνδιαλέγονται μέσα από την κίνηση του σώματος. Αυτή η αναζήτηση ή άλλως περιπλάνηση, δεν έχει σίγουρα τέλος, στο θεατή απομένει να την επαναδιαπραγματευθεί, να την αγνοήσει, να την σκεφτεί ή απλά να την αισθανθεί.
Ο πλάνης δεν είναι άλλο από το βαπτιστή, αυτόν που καλείται να ονομάσει το έργο τέχνης. Το ονομάζειν σημαίνει φέρνω στην πραγματικότητα.»
Ορέστης Τάτσης/σύμβουλος δραματουργίας
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Χορογραφία-ερμηνεία: Πωλίνα Κρεμαστά
Σύμβουλος δραματουργίας: Ορέστης Τάτσης
Φωτισμοί: Θωμάς Οικονομάκος
Φωτογραφίες: Άννα Ταγκάλου
Επιμέλεια έντυπου υλικού: Ευγενία Κόττικα
Μια παραγωγή της αστικής μη κερδοσκοπικής Ρέον
Με την υποστήριξη του Κέντρου Μελέτης Χορού Ισιδώρας & Ραϋμόνδου Ντάνκαν
creodancecompany 